Vijfde autobiografische roman

Veranderen: methode is niet het eerste boek van Édouard Louis waarin hij over zijn jeugd verhaalt. Het is al zijn vijfde roman en ook de vijfde roman over zijn eigen leven. Eerder schreef de auteur Weg met Eddy Bellegueule (2014), Geschiedenis van geweld (2016), Ze hebben mijn vader vermoord (2018), en Strijd en metamorfose van een vrouw (2021). Veranderen: methode verscheen in 2022 bij uitgeverij De Bezige Bij. 

Édouard Louis is nou echt zo'n auteur waar we van kunnen leren als we zelf de ambitie hebben om een boek te schrijven, of een boek laten schrijven willen. Of het nu gaat om een geromantiseerd verhaal of een biografie. De manier waarop deze schrijver zijn eigen ervaringen aanwendt om een groter verhaal te vertellen is inspirerend en doet je nadenken over de dieper liggende thema's van jouw eigen verhaal.

Boek laten schrijven door een bekende auteur of gevestigde schrijver? Stijlfiguur tekstbureau B.V koppelt schrijftalent aan de mooiste ideeën. Neem contact op.

Schrijverschap

Zijn schrijverschap komt niet bepaald uit de lucht vallen, al zou zijn achtergrond, in de straatarme wijken van noord-Frankrijk dat wel zeggen. Édouard Louis die geboren werd als Eddy Bellegueule vond het schrijven uit voor hemzelf, als manier om zich te ontworstelen aan zijn jeugd en zichzelf opnieuw vorm te geven, als Édouard Louis. Ook is zijn schrijverschap een aanklacht, zijn boeken 'pamfletten' tegen de klassenmaatschappij. Een socialist pur sang.

Armoede en geweld

De jeugd van Édouard Louis werd getekend door vernederingen, armoede, geweld. Hij was homoseksueel en dat kon je aan hem zien, zijn manier van lopen en praten. Hij werd uitgescholden, in elkaar geslagen, niemand wilde vrienden met hem zijn. Hij werd afgewezen, in de diepste kern van zijn wezen en zo ontstond het bijtende verlangen om niet alleen weg te komen uit de realiteit van zijn jeugd, maar om zijn kern te veranderen, zichzelf in meest radicale zin te vernieuwen.

De noodzaak om uit dat beklemmende leven weg te komen spat van iedere pagina af. De metamorfose die hij zichzelf laat ondergaan - in eerste instantie door te gaan studeren, zich in rijkere sociale kringen te bewegen en uiteindelijk, veel radicaler, door zijn fysiek te veranderen, zijn tanden, zijn haarlijn, maar ook zijn vrienden, mensen die hij liefheeft te verwisselen - is allesomvattend en even tragisch als indrukwekkend vormgegeven het boek Veranderen: methode.

Wraak

Dat wegkomen uit zijn jeugd betekent voor de schrijver ook wraak nemen op zijn jeugd. Dat zou haast de indruk wekken dat dit boek een afrekening is met zijn jeugd, maar dat is deze roman allerminst. Het is opvallend liefdevol geschreven, vol ontroerende observaties, ook over zijn eigen rol in het gezin en hoe hij daar, opzettelijk weliswaar, steeds verder van verwijderd raakt. Maar ook, uiteindelijk, hoe hij die jeugd ondanks alles, toch mist.

Literatuur

De energie die uitgaat van de hoofdpersoon, de energie om te veranderen, doet je bijna vergeten hoe, tegelijkertijd, dieptreurig de werkelijkheid is die hier zo nauwkeurig wordt opgetekend, hoe hardnekkig de zelfafwijzing, waar het uiteindelijk toch op neerkomt. In Strijd en metamorfose van een vrouw schrijft hij ergens:

"Er is me verteld dat literatuur nooit in herhaling mag vallen en ik wil alleen maar keer op keer hetzelfde verhaal schrijven, erop terugkomen totdat er fragmenten van het ware verhaal te zien zijn, er het ene gat na het andere in maken tot het moment dat wat er onder ligt begint door te schemeren."

En dat wat eronder ligt begint ook door te schemeren als je het oeuvre leest van Édouard Louis. In diezelfde passage schrijft hij:

"Er is me verteld dat literatuur de werkelijkheid nooit mag proberen uit te leggen, maar alleen proberen te illustreren, en ik schrijf om haar leven uit te leggen en te begrijpen. Er is me verteld dat literatuur nooit mag lijken op het etaleren van gevoelens en ik schrijf alleen maar om gevoelens op te roepen die het lichaam niet kan uitdrukken. Er is me verteld dat literatuur nooit mag lijken op een politiek manifest en toch slijp ik nu elke zin bij zoals je het lemmet van een mes slijpt."

En dat is nou zou typisch voor Louis. Blootgeven en vormgeven zijn gelijken in zijn schrijven, daar zal waarschijnlijk ook de bevlogenheid vandaan komen, want in zijn geval zou je bijna zeggen dat het waar is dat hij zichzelf uit taal heeft opgetrokken.

Leren van deze schrijver

Het loont de moeite om dit boek meerdere keren te lezen voor iedereen die bezig is zijn persoonlijke verhaal op te schrijven of een biografie of levensverhaal voor een familielid. Het oeuvre van Édouard Louis is een geweldig voorbeeld van hoe onbevreesdheid in het schrijven voor boeken zorgt die je als lezer aantrekt als een kledingstuk, waar je diep induikt. De grotere thematiek van dit boek, en tegelijkertijd universeel, die van existentiële eenzaamheid binnen een vermomd klassensysteem, en natuurlijk de vraag: Wat is identiteit, en in hoeverre is die maakbaar?'

Leren van de schrijfstijl

Opvallend in de stijl van de auteur is dat hij geen leestekens gebruikt, iets wat sommige lezers niet eens op zal vallen omdat de boeken met zo veel vaart en urgentie geschreven zijn. Hij diept herinneringen op waar hij soms voor terug in de tijd gaat en nergens zijn die veranderingen van tijd of plaats storend of vallen ze uit de toon. Het bouwt zich allemaal op tot een document dat heel dicht komt bij het diepe gevoelsleven van de auteur.

Bij Stijlfiguur tekstbureau schrijven we boeken, voeren we redactie en begeleiden we schrijvers op weg naar een waardevol boek. Ben je op zoek naar een ghostwriter, een redacteur of ervaren begeleider, neem contact en we kijken graag hoe we je op de beste manier kunnen helpen.